نیاز جابه‌جایی انسان و کالا از یک نقطه‌به‌نقطه دیگر موجب به وجود آمدن واژه‌ای جدید به نام حمل‌ونقل درگذشته‌های بسیار دور گردید. در مورد انسان، جابه‌جایی به‌طور عمده به دلیل نیازهای تجاری، اجتماعی، تفریحی یا فرهنگی انجام می‌گیرد و در ارتباط با کالا، علت اصلی جابه‌جایی، عدم انطباق مکانی محل تولید و مصرف کالا بر یکدیگر است. پیشرفت فنّاوری در غلبه بر طبیعت و موانع آن، باعث کاهش هزینه و تقلیل زمان حمل‌ونقل گردیده است.
به‌طور مسلم مشکل حمل‌ونقل جاده‌ای که عدم امکان دستیابی به مواد اولیه و درنتیجه پایین آمدن کیفیت صنایع را سبب گردید از آن جمله است. به‌عبارت‌دیگر انسان همواره به فکر راحتی و سرعت در جابه‌جایی خود و کالا بوده است. چراکه صرفه‌جویی در زمان موجب صرفه‌جویی در هزینه‌های جابه‌جایی کالا و درنتیجه بهبود وضعیت اقتصادی کشور خواهد شد.
البته آنچه برای صاحبان کالا و ارسال‌کنندگان آن مهم است، قیمت حمل به‌تنهایی نیست، بلکه کل هزینه تولید و توزیع ازنظر آن‌ها ملاک است و روش‌های حمل می‌تواند اثر قابل‌توجهی روی هزینه‌های کل داشته باشد. وقتی هزینه کل تولید مطرح می‌شد، اقتصادی بودن حمل‌ونقل ریلی اغلب به خاطر تأخیر در تحویل و سایر کمبودهای موجود در سرویس زیر سؤال می‌رود و اهمیت عامل زمان در خصوص کالاهای فسادپذیر و کالاهای گران‌قیمت و محدودیت‌های موجود در سیستم ریلی در تعیین مبدأ و مقصد کالا و صدمات وارده به کالاهای آسیب‌پذیر، رونق و اهمیت حمل‌ونقل جاده‌ای را روزافزون می‌نماید.
منبع : روزنامه کارگزاران